Mistrzowski skład: Wojciech Szala

W styczniu skończył 30 lat. Urodził się w Piotrkowie Trybunalskim. Swoją piłkarską karierę związał z dwoma klubami: GKSem Katowice i Legią. Do Warszawy przyjechał w 2001 roku. Początkowo nie wiodło mu się najlepiej. Grał niedokładnie, popełniał błędy, które drużyna przypłacała nieraz straconymi golami.
Zarzucano mu również zbytnią ostrość w grze, a wręcz twierdzono, że jedyne co potrafi to uderzać i odpychać rywali łokciami.

Mówiono, że bardziej niż grą, Szala interesuje się swoim wyglądem i fryzurami. Już trzy lata temu był bliski odejścia z warszawskiego klubu. Menedżer Jarosław Kołakowski szukał mu pracodawcy za granicą, m. in. w Niemczech. Nic z tego jednak nie wyszło, Szala został w Legii i chyba dobrze się stało. Rozegrał sporo naprawdę dobrych spotkań. Zdarzały mu się błędy, ale zdecydowanie poczynił postępy w porównaniu do tego, co prezentował jeszcze kilka lat temu. Ma tyle samo zwolenników, co przeciwników. Mimo to, dostał szansę od trenera Wdowczyka i stał się podstawowym zawodnikiem stołecznej jedenastki.

Jest obrońcą, chociaż zdarzało mu się występować także jako defensywny pomocnik. Grał na środku i z boku boiska. Lubi pociągnąć skrzydłem akcje ofensywne. Jak mówi, na każdej pozycji gra mu się dobrze, jeśli trener opracuje dobrą taktykę, a jemu samemu dopisuje forma.

Nie grał w spotkaniu z Górnikiem Zabrze 10.05.2006 r., które decydowało o zdobyciu przez Legię mistrzostwa Polski. "Zdecydowanie wolę być na boisku niż oglądać mecz z trybun. Bardzo się cieszę, że zdobyliśmy tytuł już teraz. Myślę że spisaliśmy się świetnie, bo nie dość, że odrobiliśmy straty z jesieni, to jeszcze uzyskaliśmy dość dużą przewagę punktową wiosną" - mówił po tym meczu Szala.

Do tej pory rozegrał w Legii 151 spotkań, nie strzelił jeszcze żadnej bramki.